“Διεκδικήστε τη ζωή σας...”

Σε χθεσινή μου βόλτα στο Θησείο, στο Μοναστηράκι έβλεπε κανείς μια άθλια κατάσταση, την κατάσταση των λαθρομεταναστών. Ακόμα κι από την Ομόνοια και στα τριγύρω στενά φοβάσαι να κυκλοφορήσεις ακόμα και ημέρα -αληθινό γκέτο-. Έχει καταναλωθεί άλλωστε άπειρος χρόνος γραφής και σκέψης γι’ αυτό το θέμα (Φυσικά χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός). Κάτω από την Ακρόπολη, χαζογελούν, ειρωνεύονται. Δεν τους ενδιαφέρει ο πολιτισμός μου, ο οποίος μετρά χιλιετίες μέχρι σήμερα. Παίζουν, χαζογελούν, προχωρούν σε άσεμνες πράξεις. Ακόμα και στο Ηρώδειο, ανεβαίνουν πάνω στις πέτρες, κάθονται, δεν τους νοιάζει αν θα τις λερώσουν, αν θα τις φθείρουν.

Καθόμουν στο βράχο του Άρειου Πάγου. Μαζί με τους τουρίστες, τους οποίους φυσικά θέλουμε να δουν, να μάθουν και να θαυμάσουν τον πολιτισμό μας, ερχόταν μεμονωμένα ή σε ομάδες των 2 ή 3ών ατόμων οι λαθραίοι, ρίχνοντας κλεφτές ματιές. Ο λόγος, η κλοπή, η παρενόχληση και ποιος ξέρει τι άλλο. Έβλεπε κανείς επιπλέον να παίζουν ταμπούρλα και νταούλια σε ανατολικο – τούρκικους ρυθμούς, να παίζουν τάβλι και να κάνουν ναργιλέ βεβηλώνοντας τον πολιτισμό μου. Κι όλα αυτά κάτω από την Ακρόπολη, που ουσιαστικά εκεί βρίσκεσαι για να ηρεμήσεις, για να έρθεις κοντά στους προγόνους σου, να απολαύσεις ένα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα μαζί με τους ομοαίματους, μαζί με τους φιλήσυχους τουρίστες από Αγγλία, Ιαπωνία, Αμερική κ.ο.κ. Αν πήγαινε ένας Έλληνας για να πιει το φραπεδάκι του και να παίξει το μπουζούκι του, να τραγουδήσει στη Μέκκα, ιερή πόλη τους, ποια θα ήταν η τύχη του;

Η «οικονομική κρίση» που δημιούργησαν με έχει καταβάλλει. Τουλάχιστον αφήστε με να θαυμάσω και να αντλήσω δύναμη από την τελευταία μου ανάμνηση, την ανάμνηση ενός αέναου πολιτισμού, του δικού μου πολιτισμού χωρίς απώλειες...

Διεκδικήστε τη ζωή σας, τα κεκτημένα σας.

Γιώργος Κ.
Μηχανολόγος Μηχανικός